Taipei'nin banliyölerindeki bir arı çiftliğinde dut ağaçlarının altında öğrenciler, eğitmen Tsai Ming-hsien'in bir kovan kutusunun üzerine duman salmasını ve hevesli arıcılara kentsel ortamda böcekleri nasıl mutlu edeceklerini açıklamasını dikkatle izlediler.
Dinleyicileri arasında girişimciler, emekliler ve hatta kutudan çıkarılan bir çerçeveye hevesle ulaşan altı yaşındaki bir çocuk bile vardı; Tsai, sigara içen bir kişiyle arıların nasıl sakin tutulabileceğini gösterdi.
Tayvan Arı ve Yaban Arısı Koruma Derneği'ne de başkanlık eden 43 yaşındaki eğitmen, “Birçok kişi dersime meraktan katılıyor” dedi.
“Önemli ekonomik değerleri olan ve tarımda önemli bir role sahip olan bu böcek hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorlar.”
Dünyanın dört bir yanındaki arı popülasyonları, aşırı pestisit kullanımı, yırtıcı akarlar ve iklim krizi nedeniyle aşırı sıcaklıklar nedeniyle felaketle karşı karşıya.
Bu aynı zamanda insanlar için de bir felaket anlamına geliyor; çünkü dünyadaki ana mahsullerin dörtte üçü, polen taşıyıcı olarak arıların görev yapmasına bağlı.
Tayvan'daki sıcaklık ve hava dalgalanmaları son yıllarda bal üretimini etkiledi. 2020'den 2021'e kadar yaklaşık yüzde 60 artışla 13.260 tona yükseldi ve ertesi yıl 9.332 tona düştü.
Tsai, Tayvan'daki rekreasyonel arıcılığın son on yılda istikrarlı bir şekilde büyüdüğünü, insanların bahçelerinde veya çatı bahçelerinde yaklaşık bir düzineden 60'a kadar kovan kutusuna baktığını söyledi.
AFP haber ajansına verdiği demeçte, “Şehir, daha az yeşil alan ve azalan biyolojik çeşitlilik nedeniyle aşırı gelişmiş durumda.”
“Bu yaratığın doğa ve ekosistemler hakkında daha fazla bilgi edinmenin anahtarı olacağını umuyoruz.”
Bal için para mı?
Mart ayında bir derse katılan altı yaşındaki Hsia Wei-yun, bir kutu çerçevesinde uçuşan arıları izlerken heyecanlandı.
Heyecanla, “Arı tutmanın çok eğlenceli olduğunu düşünüyorum. Bir arı çerçevesi tutmam gerekiyor” dedi.
Oğlunu da yanında getiren annesi Hsia Cho-hui, şehirde yeterince nektar olup olmadığı konusunda endişe duyduğunu ve bir dersten sonra arıcılığın “çok karmaşık” göründüğünden endişe duyduğunu söyledi.
Ancak sınıf, çocuklarının kendi kovan kutularına sahip olma konusundaki ilgisini artırdı ve “onları caydırmanın biraz zor olacağını” söyledi.
Edwin Huang gibi bazıları, Tsai'nin sınıfını, çevreye geri dönüş sağlayan çevre dostu ürünler geliştirme ve satma uygulaması olan “orman altı ekonomisi”nde yer alırken para kazanma şansı olarak görüyor.
AFP'ye verdiği demeçte, “Arı tutmanın genel ekosistemi iyileştirmeye yardımcı olabileceğini düşünüyorum… hem kişisel hem de kamusal nedenlerden dolayı çok olumlu bir faaliyettir.”
40 yaşındaki adam şu sıralar New Taipei şehrinde bir yamaçta yetiştirdiği çiçekli bir bitki olan asterden renkli boyalar üretiyor ve bir gün ürettiği balı servis edebileceği bir lokanta açmayı planlıyor.
“Menümü araştırırken teknikleri öğreniyorum” dedi.
'Bir zevk'
Yedi yıl önce kursa katılan ve şu anda hevesli bir arıcı olan emekli Sherry Liu, “bu işte para kazanmak için olmadığını” söyledi.
Çatı bahçesine uçan arılar için üç kovan kutusuyla başladı ve sayı 12'ye çıktı.
Etrafında bir arı sürüsü uçarken koruyucu başlık ve ceket giymiş olan kadın, AFP'ye “Arıların uçmasını izlemek çok şifa verici. Uçtuklarında çok sevimli görünüyorlar… Bu benim için bir zevk” dedi.
Liu genellikle yılda üç ila dört kez bal topluyor ve emeğinin meyvelerini akrabaları, arkadaşları ve komşularıyla paylaşıyor.
Ancak bu yılın yağışlı ve soğuk koşullarının üretimini olumsuz etkilediğinden yakındı.
“Hava çok kötü olduğu ve arılar (kovanlarındaki) balın tamamını yediği için kış balı toplayamadım” dedi ve kutularına “bakmanın oldukça zahmetli” olabileceğini ekledi.
“Sevgi dolu olman gerekiyor; onları sadece koruyamazsın ama onlara bakmamalısın.”
Tsai, sınıfına katılan herkesin arı çiftçisi veya bakıcısı olmasını beklemediğini söyledi.
“Fakat en azından insanların onları tanıyıp anlayabileceğini ve ortaya çıktıklarında onları yok etmek için acele etmeyeceklerini umuyoruz” dedi.
Yorumlar kapalı.